Het is weer hoog tijd voor een blog. Het is wel te merken dat ik het hier een stuk drukker heb in dan in Ghana, want daar schreef ik minstens een keer in de week een blog en daar kom ik hier echt niet aan toe. Dus bereid je voor op een lang verhaal!

Dus.. 3 weken geleden. Dinsdag, woensdag en donderdag gewoon stage gelopen. Dat zijn niet de meest bijzondere dagen om over uit te wijden, we gaan ’s ochtends allemaal tussen half en tien voor acht richting stage. Dan ben ik van 8 tot 4 op stage, waar ik aan projecten teken en af en toe langs een project ga om te kijken hoe alles er hier aan toe gaat. Dan fiets ik weer naar huis terwijl het bloody hot is, doe een wedstrijdje met de auto’s wie het snelst kan optrekken, omdat ik voornamelijk rechtdoor fiets en er tienduizend stoplichten zijn en dan ben ik weer thuis. Je merkt wel echt dat de scholen nu weer begonnen zijn vanaf begin oktober, want het is een stuk drukker op de weg. Soms irritant als er gewoon geen ruimte is om langs te fietsen, maar soms ook fantastisch aangezien de auto’s dan in een ellenlange file staan en ik – dikke doei!- ze allemaal keihard voorbij ga.

Ik mag van Eva niet heel cool zeggen dat ik al gewend ben aan het klimaat, omdat jullie waarschijnlijk allemaal doodvriezen. Dus ik zal niet zeggen dat ik het nooit warm heb, maar als de airco op stage op 25 graden staat en ik al een paar uur achter mijn computer zit vind ik het echt koud! Dan ben ik blij als ik klaar ben en lekker op mijn fietsje door Paramaribo kan crossen. Om vervolgens als ik thuis kom heel snel mijn lange broek te dumpen, want als je eenmaal stilstaat..

Vrijdag was een feestdag, de dag van de marron. Dus donderdagavond was het uiteraard tijd voor een feestje! Het was een feest georganiseerd door een touroperator, een soort welkom in Suriname feestje. Dus eerst weer op de partybus, wat we uiteraard niet vervelend vonden om vervolgens naar de poolparty te gaan. Daarna nog naar club touche, want daar hadden we gratis toegang voor vanuit het feest. Alleen is dit eigenlijk de plek waar iedereen op vrijdag heengaat, er waren dan ook precies drie mensen. Dus wij weer rechtsomkeert naar Havana, waar het wel druk is op donderdag. Was gezellig, maar aangezien we om 8 uur al op de partybus gingen en de hele dag stage hadden gelopen waren we ook wel een beetje moe, dus maar wat eerder naar huis dan normaal. Nu waren de vorige dag net een paar van mijn huisgenootjes naar de Nederlandse supermarkt geweest – waar ze alles hebben, maar het bloody expensive is – en daar geitenkaas en olijven hadden gehaald. Dus wij thuisgekomen nog even crackertjes met geitenkaas en olijven gegeten, genieten!

Vrijdag lekker gechillt, eindelijk tijd om een beetje op te ruimen en helemaal niks uit te voeren. ’s Avonds zijn we naar de KFC geweest die vlakbij ons huis zit, maar waar we nog nooit waren geweest. Kunnen we die ook weer afstrepen!

Zaterdag gingen we fietsen naar een oude plantage. Er zijn hier twee Nederlandse jongens die erg van fietsen houden en thuis een heleboel fietstochten hebben opgezocht. Omdat er zo veel animo voor was hebben ze maar een facebook aangemaakt en kan je je aanmelden om mee te gaan fietsen. Dit is vet chill, want op deze manier hoef je niet voor alles een touroperator te betalen, wat sowieso duurder is dan wanneer je het zelf regelt, je moet alleen even weten hoe. Dus wij zaterdagochtend vroeg met zijn vijventwintigen richting de waterkant gefietst, daar alle fietsen en onszelf in een paar bootjes gehesen en naar de overkant van de Surinamerivier gevaren.

Om naar de overkant te komen is er een autobrug van 53 meter hoog, zodat er nog boten onderdoor kunnen. De afstand is een beetje te groot om een brug te maken die open kan. Die brug is nogal stijl dus als je geen afgetrainde wielrenner bent kom je daar echt niet met je fiets boven, ook moet je dat maar net willen, de zoon van onze huisbaas was laatst nog betrokken bij een botsing op de brug, omdat een auto niet meer kon remmen. Het alternatief is dan dus met een heerlijk houten bootje over het water met de wind in je haren, voor SRD 2.5 wat dus ongeveer 60 eurocent is.

Eenmaal aan de overkant allemaal weer op de fiets gestapt richting plantage de Peperpot. Af en toe tussendoor even bij een chinees gestopt om een heleboel drinken te halen, want het was weer heerlijk warm. De plantage was helemaal overwoekerd en leer daardoor op een kleine jungle. Allerlei soorten bomen en planten echt heel tof om te zien. We passeerden ook geregeld een bord waar allerlei soorten dieren op stonden die er te vinden zouden zijn, maar omdat het midden op de dag was en we met een groep van 25 niet zo heel stil konden zijn hebben we helaas de poema’s, aapjes en vogels niet gezien. Maar het was nog steeds heerlijk, lekker een beetje fietsen in de bushbush buiten de stad. Toen we terugkwamen merkte ik dat ik wat weinig gedronken had en had ik een kleine zonnesteek opgelopen, dus lekker in bed gedoken en de rest van de dag niet zoveel meer gedaan. Zo vloog het weekend alweer om en was het weer tijd voor de volgende stageweek.

Toen ik hierheen ging was ik van plan om lekker te gaan hardlopen, dus mijn hele outfit inclusief schoenen meegenomen. Dit is helaas niet echt te doen langs de weg, dus daar ging mijn sportplan. Daarom gaan we nu af en toe naar een zwembad in de buurt en daar lekker baantjes zwemmen. Het schijnt dat je ook in de cultuurtuin – geen idee wat het inhoud- kan hardlopen, dus dat moeten we binnenkort maar eens gaan proberen. Woensdag hebben we met zijn allen appeltaart gebakken, omdat het de dag was dat de vader van mijn huisgenootje was overleden. Onze taartvorm was nogal verroest dus hebben we bij de chinees vet leuke hartvormige cakevormen gekocht en hierin hele mooie appeltaartjes gebakken!

Daarop volgde de vrijdag alweer snel en hadden we weer een feestje op de planning staan! Eerst lekker uit eten geweest bij een restaurant met uitzicht over de rivier. Twee van mijn huisgenootjes hadden bezoek uit Nederland en die wilden graag met de partybus. Maar wij wilden dit natuurlijk als verassing doen, dus een verhaal opgehangen over dat het niet zomaar kon, maar dat we wel een huisfeestje hadden ergens en dat dat ook heel gezellig was! Ondertussen hadden we stiekem een partybus geregeld, iedereen opgetrommeld en surprise! En we zouden deze keer met de bus over de autobrug gaan! Het was fantastisch, totdat we op de brug waren en de chauffeur dacht dat we een lekke band hadden. Maarja je kan niet echt stoppen op die brug, dus toch maar tot het einde doorgereden en daar gestopt. Stonden we dan in the middle of nowhere met onze muziek op de bus. Maarja we moesten toch weer terug, dus weer terug over de brug, daar weer een halfuur stilgestaan, maar gelukkig viel het allemaal mee en konden we gewoon verder! Afgezet bij Touche, waar we weer een mooi feestje gevierd hebben.

Verder in dat weekend naar ford Zeelandia geweest, het ford dat de kolonisten gebouwd hebben. Daar een rondleiding gehad en een heleboel geleerd over het ontstaan en de geschiedenis van Suriname en Paramaribo. Daarna nog een lekker echt kopje koffie gehad in plaats van de vieze oploskoffie die je overal hebt, dus ik was weer helemaal gelukkig! Vervolgens gingen we naar hotel Krasnapolski, lekker aan het zwembad liggen en lunchen. Op de weg daarnaartoe waren ze aan het asfalteren, dus ik was helemaal gelukkig. Dat was namelijk het begin van mijn fietsroute naar huis waar al 3 weken het asfalt van de weg geschraapt was. Het was 1/3 weggeschraapt, 1/3 van de route was slecht asfalt en het laatste gedeelte was wel oke. Dus nu heb ik fantastisch asfalt als ik naar huis fiets!

Toen maandag weer een dagje stage, ik was al uren bezig met een kapconstructie uittekenen. Komt mijn begeleider langs: Oh, dat mag je allemaal wel weglaten hoor, anders word de tekening te druk. Doei 5 uur van mijn stagedag. Kon ik weer helemaal overnieuw beginnen! Dus toen was ik chagrijnig, de rest van de dag ging alles natuurlijk verkeerd, echt zo’n dag dat ik beter nooit uit mijn bed had kunnen komen. Toen had ik ook eigenlijk gepland dat ik mijn blog zou gaan schrijven, maar daar had ik toen natuurlijk geen zin meer in. Maarja, af en toe even een baaldagje is de volgende ochtend wel weer te overzien en gelukkig is er altijd wel iemand waar ik dan lekker mee kan appen of skypen, dus lang leve het internet hier!

Ik had intussen ook mijn stagewerkplan ingeleverd en zou woensdagochtend gaan skypen met mijn stagedocent vanuit Nederland. Dus woensdagochtend ging mijn wekker op de normale tijd en ik denk noo ik moet al bijna skypen, straal vergeten de vorige avond! Dus maar even voor de uitzondering een turbo ochtendje. Gelukkig was ze heel positief en na een halfuurtje moest ik ook richting stage. Toen kreeg ik op stage mijn eerste keer stagevergoeding! Hier krijg je het niet op je bankrekening, nee je krijgt een speciale envelop van de bank, ze tellen het op de cent voor je uit en dan moet je een kwitantie tekenen. Dus na de rest van de dag lekker biertjes gehaald voor het huis, wat een beetje een traditie aan het worden is als je voor het eerst loon krijgt!

Donderdag was weer een feestdag, Divali deze keer, het lichtjesfeest. Eigenlijk waren er daarvoor de hele week al activiteiten. Woensdagavond naar het onafhankelijkheidsplein geweest om even te kijken, er was niet heel veel te doen, het is een bezinningsfeest, maar wel leuk om te zien hoe iedereen helemaal in mooie kleding kwam. Ook werd er muziek gemaakt, waren er allerlei kraampjes en gingen de mensen om de beurt een soort olie in het vuur gooien. Daarna nog even lekker een cocktail gedronken en toen weer naar huis.

Donderdag zou ik heel goed voor school bezig gaan, want ik moet binnenkort een opdracht inleveren.’S ochtends even bezig geweest, maar mijn laptop deed een beetje vreemd. Wilde ik na de lunch weer verdergaan, deed mijn toetsenbord het niet meer! Ik dacht echt nee, dit kan echt niet, ik heb hem nog heel lang nodig! Ik kreeg al flashbacks naar Ghana waar mijn laptop gejat was en ik hem terug kreeg met een dubbele Windows, dus mijn held Henko geappt, met een heel dringend HELP! Want ik zag de komende maanden zonder laptop – en dus zonder internet op stage – nog niet zo zitten. Blijkbaar is het een fout in mijn model, maar er was wel een tijdelijke oplossing. De schroefjes wat losser draaien. Maarja dan moet je uiteraard wel een schroevendraaier hebben. Dus het hele huis omgekeerd, allerlei handige dingen gevonden maar geen schroevendraaier. Gelukkig zag ik de zoon van de huisbaas net bij het hek staan, dus een sprintje getrokken naar hem toe en hij had er gelukkig een. Dus hij doet het weer! Voor zo lang het duurt in elk geval.. Toen was er helaas niet zoveel tijd meer om aan mijn opdracht te werken. Vrijdag weer naar stage en ’s avonds spullen ingepakt, want zaterdag gingen we op trip naar het binnenland!

We moesten om half 8 verzamelen, dus lekker vroeg! Ook zouden we ontbijt krijgen onderweg, maar ik had al zo’n trek toen we weggingen van huis dat ik nog maar even een pakje crackertjes mee had gepakt. Nou was ik blij dat ik die al gegeten had, want we stopten na een uur bij een tentje waar we bakabana’s (banaan gefrituurd in beslag) en een soort aardappel/vleeskroketjes kregen, uiteraard met de scherpe sauzen erbij! Best wel heftig dus op de lege maag, maar wel erg lekker. Daarna reden we naar Brownsberg bij het Brokopondo meer – zoek maar even op op de kaart- daar even gechillt bij het uitzicht. Toen moesten we als snel alle overbodige spullen dumpen in de bus, want we gingen een fikse wandeling maken naar de Irene watervallen. Zoveel mogelijk water, koekjes en bananen in mijn rugzak gestouwd en daar gingen we. Het was bijna alleen maar afdalen, dus we waren blij dat het niet geregend had want dan was het nog gladder geweest. Ander halfuur afdalen later door het adembenemende oerwoud, met hele nare steekvliegen waardoor je alleen maar door wilt lopen, kwamen we bij de waterval aan. Omdat het droog seizoen is was het geen enorme waterval, maar we konden er wel heerlijk onder staan! Even lekker afkoelen en bijkomen! Het nadeel van afdalen is dat je weer omhoog moet helaas.. Ik had donderdag al iets te enthousiast mijn oefeningen voor mijn knieën gedaan, dus ik had al lekker wat spierpijn voordat we begonnen, dus het was even afzien om weer boven te komen, maar wel heel tof om te doen! Eenmaal weer boven was er heerlijk voor ons gekookt dus konden we lekker weer bijkomen! Na nog even gechillt te hebben en aapjes gespot weer in de bus gestapt, nu richting Ston Island. Dit ligt echt aan het Brokopondomeer, een aangelegd stuwmeer ter grote van de provincie Utrecht, waar stroom uit opgewekt word. Heel tof dat er op zo’n grote schaal schone energie opgewekt word, alleen een beetje jammer dat een groot deel daarvoor de bauxietwinning word gebruikt.

Ston Island was zo mooi, we kwamen aan met ons busje, de zon ging al bijna onder en er stonden overal steigers aan het meer. Het stuwmeer is aangelegd en alle bomen staan er nog in. Zo kan je heel goed zien wat hardhout is, de bomen die nog staan en alles wat niet van hardhout is is verrot tot net onder de oppervlakte van het water. Die zie je dus niet. Dus als je gaat varen, voel je geregeld dat je even over een boom heen vaart. Na wat foto’s gemaakt te hebben moesten we snel onze hangmatten gaan ophangen, want het werd al bijna donker. Ik had mijn eigen hangmat mee, kon ik daar ook mooi een keer in slapen. Twee gidsen waren ons aan het helpen en zaten meteen: zo’n kleine hangmat heb ik nog nooit gezien, kan je daar wel in slapen? Nou ik zal nog eens mijn eigen hangmat meenemen joh.. Nadat alles hing zijn we lekker gaan eten om vervolgens een kampvuur op het strand te bouwen! Daar hebben we tot diep in de nacht gezeten, chille muziekjes aan, af en toe even met je voeten in het water staan en een beetje kletsen met iedereen. Daarna allemaal onze hangmat of bed in gedoken. Ik dacht nu ben ik echt moe, dikke wandeling gedaan, heel lang opgebleven, ik zal ze eens even laten zien hoe lekker ik kan slapen in mijn ‘kleine’ hangmat!

Dat werd hem dus niet, de eerste 3 uur prima geslapen totdat er een enorme hoeveelheid vogels keihard gingen lopen krijsen. Vervolgens had ik het koud, dus moest ik me uit mijn hangmat en klamboe wurmen om wat warms te pakken en toen moest ik ook nog naar de wc. Dus tegen de tijd dat ik weer in mijn hangmat lag was ik helemaal wakker. Er was overigens wel een hele mooie zonsopgang, dus dat maakt het wel een beetje goed. We moesten ook wel op tijd gaan ontbijten, dus iedereen begon ook al een beetje wakker te worden. Na het ontbijt gingen we met een bootje naar een van de vele eilandjes in het meer. Daar lekker aan het strand gelopen, nog meer aapjes gezien en er liepen ook schildpadden! Geen enorme zeeschildpadden, maar wel hele leuke. Toen weer terug naar ons kamp, waar we piranha’s konden gaan vissen. Helaas beten ze niet erg en we moesten ook al weer onze spullen gaan inpakken, want we zouden met een aantal mensen nog naar Berg en Dal gaan en daar gaan ziplinen. Dus Ston Island uitgezwaaid en op weg naar ons volgende avontuur!

We moesten eerst natuurlijk in onze outfit gehesen worden en oefenen, maar daarna begonnen we met een stuk naar boven lopen. Ik dacht ohnee daar gaan we weer, maar gelukkig was het niet zo ver. Vervolgens een heel aantal stukken geziplined door het oerwoud heen op 35 meter hoogte en het ging hard! Ook hadden we een stuk van 210 meter over de Surinamerivier heen, wat ook echt heel erg tof was! Het laatste stuk mochten we van jongens die ons begeleiden op de kop als we wilden. Dus je klemt de katrol en het touw tussen je voeten en dan laat je gewoon je handen los! Echt awesome! Toen zat de ander halfuur dat het duurde er alweer op en werden we met een bootje teruggebracht naar het startpunt! We zaten helemaal onder de modder, dus nog even opgefrist in de rivier en toen maar weer door, want we moesten nog de stuwdam zien!

Daar nog langs geweest, eerst vanaf de brug gekeken die nog over de Surinamerivier loopt waar je tegen de enorme wand uitkijkt. Daarna zijn we naar boven gereden om bovenop te staan. Echt een fantastisch uitzicht, ook zie je heel goed het enorme waterhoogte verschil tussen de rivier en het Brokopondomeer. Dit kan je ook wel goed zien op een van de laatste foto’s! Daarna chill thuis afgezet, we waren kapot maar het was echt fantastisch! Ik kan niet wachten tot volgende maand als we Voltzberg willen gaan doen en 4 dagen gaan!

Hier laat ik het even bij voor nu! Ik zal proberen om wat vaker te schrijven of wat minder leuke dingen te doen, zodat het niet zulke ellenlange verhalen worden. Maar ik moet nou eenmaal alle details vertellen:)

Liefs!