Hmm heerlijk weekend gehad en nu weer lekker aan het werk, de tijd gaat echt snel nog maar een paar weken! En ik moet nog zooveel doen!

Woensdag was Rene jarig, dus we hadden van te voren weer een hele berg kadootjes gemaakt en die dan ingepakt in de vorm van ‘I love Pap’. Dus ’s ochtends kadootjes en ontbijt geven en dan gaat de tijd altijd erg snel! We waren dus nogal laat, dus ik heb denk ik wel 100x gezegd, jongens! Doorgaan, aankleden! Uiteindelijk waren we klaar en moesten we snel naar school anders zouden we echt te laat komen. En toen keken we naar buiten.. En de lucht was zwart. En de palmbomen waren omgebogen. Echt zo’n orkaanscenario! Dus wij maar heel snel de poort uitgerend naar de weg, want het begon al te regenen. En dan sta je daar, naast een uitgestorven weg, desperate voor een taxi die dus niet gaat komen, want ghanaians houden niet van regen. Dan blijven ze liever thuis. En toen ging het nog harder regenen! Ik stond een beetje over Jan-Nathan en Daniella heengebogen om ze een beetje droog te houden, want er was nergens een beschut plekje. Daar stond ik dan in mijn brand nieuwe jurkje, witte legging met nieuwe slippertjes en ik was binnen 10 seconden doorweekt. Gelukkig stopte er toen een vrouw die ook haar dochter naar het AIS ging brengen en gaf ons een lift. Op school aangekomen stond er overal om de lokalen heen 20 cm water, dus het was net of je door een zwembad heenliep. Er was een heel team van mannen met paraplu’s opgezet om kinderen uit de auto’s te halen en ze dan heel hard naar hun klas te rennen, waar desondanks was iedereen nat. Toen ik weer thuis kwam was er natuurlijk weer totaal geen elektriciteit, en mijn badkamerraam stond open dus mijn badkamer stond blank. Dus niks warme douche..Toen is Monica weer terug naar school gegaan om Daniella en Jan-Nathan droge kleren en schoenen te geven, want met de airco in de klas ben je zo ziek. Dus ik heb mijn stukje herfst en regen hier wel hoor! Heb nog nooit zoveel regen bij elkaar gezien, terwijl het regenseizoen al over hoort te zijn!

’S Middags hebben we een heerlijke brownie gemaakt en ’s avonds lekker Lasagna gegeten met ijs en warme brownie als desert.. Dat maakte een hoop goed! Donderdagmiddag kwam Hannah bij Daniella spelen en hebben we een heleboel fashionshows gehouden.

Vrijdag hadden we grote plannen, Daniella had een feestje van een meisje van de Nederlandse school, alleen begon dat al om 2uur en ze moest tot 3uur naar school. Dus ik had geregeld met Lisa dat Jan-Nathan met Luke ging spelen en dat wij dan eerst even Daniella zouden droppen bij de midgetgolf en haar als het afgelopen was weer ophalen.. Het zou een heerlijk rustig middagje worden, lekker op de bank kletsen terwijl de kids zichzelf vermaakten. Om 3uur snel iedereen uit de klas gehaald en hup in de auto, GPS aan, voeren het adres in en rijden maar.. Ten eerste mochten we aansluiten in een gezellig lange rij traffic. Toen we eindelijk konden afslaan reden we bijna een motor van de weg, maar het ging gelukkig net goed. Daarna over heel wat weggetjes gereden die The Forest Avenue zouden moeten zijn en op een gegeven moment waren we er: Ergens in een wat hoger uitgevallen gedeelte van Accra, het leek een beetje op een duin. Gras, zand en verder niks. Daar was het dus sowieso niet, dus toen maar aan iedereen die we tegenkwamen vragen of ze ook wisten waar de Marvels minigolf was. Het leuke was dat hij net in september was geopend, dus dat iedereen ons graag naar de golfclub aan de andere kant van Accra wilde leiden.. Uiteindelijk waren alle kids in slaap gevallen en was het feestje afgelopen, dus zijn we maar teruggereden naar de supermarkt, voor iedereen een ijsje gehaald en naar huis gegaan.. Dus dat was wel een beetje een domper, maar we hebben in elk geval een heleboel nieuwe plekken en winkels ontdekt(A)

Die avond mijn spullen gepakt en een taxi naar Oxford Street genomen, naar Pauline en Sophie. Zijn we met een groepje wat gaan drinken ergens op het dak van een cafeetje, dus dat was wel gezellig! Daarna daar geslapen en ’s ochtends alle onnodige dingen uit mijn trolly gegooid. Het hoognodige in mijn tas gepropt – de rest bij Pauline in de backpack – de trolly achtergelaten en op naar het tro-tro station. Ja, de tro-tro is een verhaal apart. Het verkeer op de weg bestaat voor het grootste gedeelte uit taxi’s en tro-tro’s en dan zie je af en toe nog een gewone auto. De tro-tro’s zijn zeg maar het openbaar vervoer hier, ongeveer de grootte van onze schijnt tegenwoordig verleden tijd bus – moet ik echt met mijn eigen ogen zien, want kan het niet geloven – en nee ze doen niet aan een dienstregeling, ze stouwen hem gewoon tot de nok vol en dan vertrekken ze. Dus toen wij om 8uur eindelijk eentje hadden gevonden en het al lekker warm begon te worden, moesten we nog een uur wachten tot we vol zaten. Maar we hadden nog best een goede, de achterkant kon dicht(!) en hij was best wel hoog dus je knalt niet met elke hobbel met je kop tegen de bovenkant.. En er zit wel een soort van systeem in, op het station heb je zelfs kraampjes waar de bestemming opstaat waar je je 3 cedi kan betalen. Maar het is goedkoop en de enige manier om je buiten Accra te begeven zonder auto of vliegtuig en het is natuurlijk ook wel een ervaring op zich. Dus ik zal nooit meer klagen dat ik te weinig ruimte heb in de auto(A)

Eenmaal na 2,5 uur rijden en honderd keer stoppen aangekomen in Ada-Foah. Is echt heel mooi, is een klein dorpje waar de rivier de Volta uitkomt in zee, dus je hebt de golf, dan 100 meter breed het strand en dan de rivier met allemaal kleine eilandjes. Nou het eindstation was dus gewoon een zandvlakte bij het dorpje waar blijkbaar een marktje bezig was, dus even doorheen gelopen en daarna voor 1 cedi echt op zijn Ghanees rijst en spaghetti door elkaar gegeten. Daarna hebben we de gast van het resort gebeld en hij kwam ons oppikken om ons naar de boot te brengen. Was wel zo’n echte houten boot, alleen wat groter uitgevallen en met een motor. Was ook wel sneu geweest als hij die helemaal moest gaan roeien.

Aangekomen bij ons strandje kregen we voor 15 cedi per hutje twee hutjes toegewezen. Het was dus 3,75 euro voor een nacht. Het was dan natuurlijk ook wel heel basic. Gewoon een rieten gevlochten hutje op het zand met een bed en een klamboe erboven, maarja hoefde er toch alleen maar te slapen. Dus spullen gedumpt, bikini’s aan en lekker op het strand lunchen.. Ik denk dat die eieren voor onze eggsandwiches nog gelegd moesten worden want het duurde minstens een uur en toen hadden wij mooi te tijd om te bedenken waar we nu eigenlijk moesten douchen, naar de wc gaan en water vandaan moesten halen.. Want dat zat toevallig niet in een hoekje van ons hutje onder het riet verstopt. Dus een beetje over het strand gelopen en kwamen uiteindelijk bij een wat groter rieten hutje, wat dus de washokken schenen te zijn, twee gaten in de grond met een wcbril erop en twee hokjes met een emmer waar je dan op de een of ander manier water – waarschijnlijk uit de zee of uit de rivier – in moest krijgen om te douchen. Aha nu snapten we het, we zijn aan het kamperen! Maar verder was het prima, eten was lekker, zon, zee, rivier en strand was geweldig en hebben heerlijke dag niks gedaan. ’S Avonds werd er een bonfire aangelegd, dus lekker bij gezeten met een groep mensen.. De bedden waren prima wat mij betreft, ik kan toch overal wel slapen en de hutjes hielden heel goed de harde wind van de oceaan tegen maar je hoorde wel zachtjes de zee..

Lekker ontbeten met bananapancakes en sinasappelen. Daarna gingen we eens even lekker discusseren met de woordvoerder van het resort over de prijs van de boottocht rond de eilanden. Meneer wilde namelijk 50 cedi voor een uur. Daar waren wij het natuurlijk niet mee eens en na een tijdje met vier koppige meiden te praten ging hij er een beetje beledigd vandoor. Er was nog een stel dat de tocht ook wilde doen, dus uiteindelijk wilden we met zijn zessen gaan voor 42 cedi’s dus 7 p.p. Alleen was Pops toen van de aardbodem verdwenen, alsof hij zich ergens onder het zand had verstopt om ons te pesten omdat wij geen 50 cedi wilden betalen. Nou goh, dan gaan we nog maar even op het strand liggen.. Uiteindelijk zijn we na de lunch gegaan, was heerlijk op het water langs een heleboel eilandjes gevaren en af en toe gestopt en aan het eind gingen we naar de rumfactory. Daar kregen we een rondleiding door het dorpje en werd uitgelegd hoe de rum werd gemaakt. Daarna moesten we natuurlijk de donkere en de heldere even proeven en hebben twee flessen meegenomen, so we’re gonna have a cocktail party.. Eenmaal weer terug moesten we bijna weg dus spullen gepakt, betaald en de boot terug genomen. Toen we op ‘het station’ aankwamen reed er net een tro-tro naar Accra weg, maar hier zijn ze gelukkig niet zo al in Nederland, ze komen heel lief terug. Deze was alleen nogal wat kleiner, lager, smaller, wat dichter op elkaar gedrukte banken en.. wat meer mensen.. Dus uiteindelijk zaten we met zijn achtienen in een busje. Het voordeel van dat we vol zaten was, dat we niet zoveel hoefden te stoppen aangezien er toch niemand meer bij in kon. Dus in totaal hebben we 2 uur over de terugweg gedaan, dus dat was heel snel! In Accra een taxi naar Oxford Street genomen extra genoten van de douche, wc en het stromende water, alles weer in mijn trolly gemikt en hebben we daar lekker in een smoothierestaurant gegeten.. Toen een taxi terug genomen naar East Legon.

Maandagochtend is altijd net wat moeilijker als je net een weekend weg bent geweest, dus dat ging allemaal niet zo vlot. Naar de winkel geweest om een canvas en verf te halen en naar schilderles geweest. ’S Middags lekker met de barbies gespeeld. Voel me net weer een klein meisje, beetje kliederen met verf en met de barbies spelen.. Vanochtend hardgelopen en het begint op dit moment heel hard te regenen. Dus dat word een lekker dagje binnen zitten..

xxJ